Week 4-5 5-02-2015 tot 09-02-2015

Donderdag 5 februari;Te Anau; Het was vannacht nog erg koud, een fleecedeken extra was niet genoeg, ik heb een vest aangetrokken vannacht. Ook vanmorgen koud en regen. We besloten maar een ochtendje in de huiskamer te gaan zitten en aan de blog te werken. In de middag zijn we wat boodschapjes gaan doen en hebben wat gegeten in het stadje. We zijn naar de cinema geweest waar een voorstelling was van een half uur over Fjordland. We hebben hier enorm van genoten, er waren opnames vanuit een helicopter en we zagen plekken waar je niet kunt komen, er was in alle seizoenen gefilmd, het was adembenemend mooi! Zulke opnames kun je zelf niet maken! Aan het einde van de middag hadden we een excursie naar de Glowworm Caves. Eerst een boottocht van een half uur over Lake Te Anau, wat op zich al leuk was. Daarna in kleine groepjes met een gids door de grotten, eerst een stuk gebukt lopen, daarna door paden langs een ondergrondse rivier in het donker. Er was een enorm lawaai van snelstromend water en watervallen. We gingen in een bootje de glowworm-grot in, het lijkt net kerstverlichting! Uitleg gekregen over een soort mug die eitjes legt, dan wordt het een larve die licht geeft en draden spint om insectjes te vangen. Na 9 maanden is het een pop waar weer een mug uit komt die maar enkele dagen leeft. Terug op de boot kwam de zon nog even schijnen en hadden we een mooi zicht op de met sneeuw bedekte bergen. Het was vij uniek dat er nog zoveel sneeuw lag, deze week was er zelfs nog sneeuw gevallen! Dit was weer een dag vol bijzondere ervaringen!

Vrijdag 6 februari; Vannacht was het weer erg koud geweest maar vanmorgen scheen de zon! Lekker buiten kunnen ontbijten en lunchpakketjes gemaakt. We doen vandaag de Doubtful Sound Overnight Cruise. We gaan er fijn even tussenuit, zonder internet, helemaal uit de sleur! De Doubtful Sound is een 40 km lang fjord, een afgelegen, onbedorven wildernis van bergpieken, fjorden en regenwoud. We reden een half uurtje naar Manapouri. Bij Pearl Harbour konden we de camper parkeren voor onbeperkte tijd, ingecheckt bij Real Journeys en met een bakkie koffie gewacht op het vertrek van de boot Om 12.30 voeren we met een groep van 70 personen Lake Manapouri over tot aan een bijzondere krachtcentrale, deze was door mensenhanden gebouwd en het water liep door een tunnel van 10 km onder de bergen door, alleen de aanleg van de weg heeft al erg veel gekost. Vanaf hier gingen we met een bus over de enige weg die hier is en werden we over de Wilmot Pass vervoerd. Bij Deep Cove lag het schip te wachten, de Fjordland Navigator. Enthousiaste mensen heetten ons welkom en we deelden een hut met een stel uit Taiwan. Al snel werden we verrast door een groepje dolfijnen en later nog eens. Het was een prachtig gezicht maar moeilijk te fotograferen. Je kon kayakken of met een sloep varen zodat je wat dichter bij de oever kon komen. Het stikte hier van de sandflies. Jos is wel een uur gaan kayakken en daarna nog gaan zwemmen. Ik ben met de sloep gegaan. Toen de soep net was uitgedeeld, haastte iedereen zich naar buiten voor weer een groepje dolfijnen, geweldig! Na de soep zijn we lekker op het dek gaan staan, het was koud maar droog. We hebben ontzettend genoten van het uitzicht en van de uitleg van de medewerkers. Het mooiste was het toen we open zee naderden, de golven werden hoger, het schip deinde en het uitzicht was geweldig! Op een rots lag een kolonie zeehonden waar we een poos naar hebben staan kijken. Hierna werden de zeilen gehesen en gingen we terug naar een rustig plekje in een zijarm waar om 20.00 uur ons buffet werd opgediend, we werden getrakteerd op de lekkerste gerechten en er was zelfs een uitgebreid toetjesbuffet! Het was ook leuk om kennis te maken met andere passagiers. Na het eten was er nog een presentatie en om 22.30 ging iedereen naar zijn kooi, morgen weer vroeg op!

Zaterdag 7 februari; Om 06.15 uur werden de motoren gestart en werden we gewekt. Eindelijk weer eens een warme nacht! Wel veel last van jeukbulten vanwege de sandflies! Even wachten op de douche en lekker aan de koffie en om 07.00 uur een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet! Hierna werden we nog langs interessante plekjes gevoerd, oa. Commander Peak, een berg van wel een kilometer hoog! En veel watervallen gezien, er zijn permanente watervallen en tijdelijke watervallen als het veel geregend heeft. Nu was er veel water! We hebben ook een enorme spleet in de rotsen gezien, ontstaan na een aardbeving. Ook hebben we opgevangen regenwater gedronken dat op natuurlijke wijze gefilterd was door stenen en mos. Het zwarte water weerspiegelde heel mooi de bergen en de sneeuwtoppen, het is bijna niet te beschrijven hoe mooi dit alles is. Aan het einde van een zijarm hebben we met zijn allen wel een kwartier in stilte naar de geluiden uit de natuur staan luisteren. Ook de motor van de boot werd uitgezet. Het zonnetje kwam steeds meer door en dan ziet alles er weer heel anders uit. Je kunt hier 4 seizoenen op een dag hebben, het weer is niet te voorspellen. Ik kan hier nog veel meer over zeggen,het was een unieke belevenis! Echt een aanrader, wij kregen deze tip van de mensen uit Schagen. Om 10.00 uur waren we weer bij de bus voor de terugrit en om 12.00 uur waren we weer bij de camper, wat een ervaring, deze had ik niet willen missen! We zijn doorgereden naar Intercargill en onderweg waaide het heel erg, dat zal wel meer gebeuren, de bomen groeiden zelfs erg scheef. Onderweg wel een lekker zonnetje. Bij het strand van Orepuki hebben we edelstenen gezocht en geluncht. Het landschap werd hier erg vlak. Op de camping mochten we ons eigen plekje uitzoeken, in de zon en uit de wind. We hebben nog even boodschapjes gedaan en zijn door Queenspark gelopen waar we wallabies in het dierenparkje hebben gezien.

Zondag 8 februari; De tafel in het zonnetje gezet en buiten ontbeten. Vandaag staat de zuidoostkant van het Zuidereiland op ons programma, dat ook wel de Caitlins wordt genoemd. Eerst reden we naar Bluff, het meest zuidelijke havenstadje waar ook oesters gekweekt worden. Vanaf Bluff Hill kun je Stewart Island zien liggen. Aan het einde van de Highway ligt Stirling Point met een veel gefotografeerde internationale wegwijzer. De volgende stop was Otara. Over een stukje onverharde weg kwamen we bij Waipapa Point, een strand waar een leuk vuurtorentje staat en waar in 1881 Nieuw-Zeelands grootste scheepsramp heeft plaatsgevonden. Hier hebben we ook 4 zeeleeuwen op het strand zien liggen, echt heel gaaf! Daarna reden we naar Curio Bay waar we de gefossiliseerde resten van een 160 miljoen jaar oud bos hebben gezien. In Porpoise Bay, daar vlakbij, werd gesurfd. Vaak zwemmen er hectordolfijnen maar wij hebben ze niet gezien. Vervolgens wilden we de Niagara Falls gaan bekijken, dat beloofde veel maar het was een stroompje van niks. Een grappenmaker heeft deze naam aan het stroompje gegeven. Echte mooie watervallen hebben we ook gezien, de McLean Falls en de Purakaunui Falls. Daarvoor moest je vanaf de highway een stukje wandelen door de prachtige bossen. Eigenlijk waren er nog veel meer bijzondere natuurverschijnselen te zien waar we helaas geen tijd meer voor hadden, grotten, een spuitgat en een kaap waar robben, zeeleeuwen, pinguins en veel soorten vogels te zien zouden zijn. Deze omgeving was ook zeer wisselvallig, strand, regenwoud, bossen, heuvels, dennen, mooie kleuren. We hadden hier misschien een dag extra voor uit moeten trekken. Maar we wilden vandaag nog naar Dunedin, waar we om 22.15 uur aan kwamen. De beheerster van de camping was duidelijk niet blij met onze late komst. We hebben nog staan koken in de kitchen, chicken tonight, en zijn gaan slapen. ’s Nachts veel regen.

Maandag 9 februari; De hele nacht regen, in de ochtend nog steeds regen. Eerst reden we naar Otago Peninsula, een 24 km lang schiereiland. Aan het einde hiervan zouden we albatrossen kunnen zien en onderweg pinguins. Het was een hele mooie route, we hebben veel watervogels gezien, aalscholvers, zwarte zwanen, meeuwen en eenden, maar we hebben geen pinguins gezien. Aan het einde van het schiereiland lag het bezoekerscentrum op een fort. Voor een rondleiding in het fort en de broedplaats van de albatrossen moest je zoveel betalen dat we daar maar vanaf zagen. We hebben even goed wel het bezoekerscentrum zelf kunnen bekijken, dat was heel informatief. Ook hebben we de albatrossen zien overvliegen. Veel mensen hoorden we klagen over de hoge kosten en dat alles zo commercieel werd. De regen werd gelukkig al minder en we hebben een bezoek gebracht aan het centrum van Dunedin, een mooi gelegen stadje met bouwkundig gezien, interessante gebouwen, zoals het Railway Station. Deze is zowel van buiten als van binnen erg fraai. Daarna doorgereden naar de volgende camping in Oamaru. Onderweg gestopt om de beroemde Moeraki Boulders te bekijken. Dit zijn grote ronde rotsen die op het strand liggen en veel toeristen trekken. (We zien veel Aziaten) Ook hier weer veel commercie, giftshops met Boulders-artikelen. We waren mooi op tijd op de camping om nog mee te kunnen met een excursie naar de pinguins! Eerst kregen we een rondrit door het mooie stadje Oamaru die veel historische gebouwen heeft, gemaakt van Oamurasteen, een crèmekleurige kalksteen. Ook gingen we naar een mooi uitzichtpunt over de haven en de Pacific Ocean. Daarna reden we naar een plek waar de Yelloweyed Pinguin kon worden gezien. Je moest even geduld hebben, maar we hebben er 3 uit het water zien komen. We hebben er ook 4 zeehondjes gezien. Vervolgens gingen we naar de kolonie van de Blauwe Pinguin, dat was echt gaaf! Op bankjes gingen we met wel 150 man zitten wachten tot ze uit de oceaan kwamen. Omdat het een zonnige dag was, kwamen ze wat later dus we moesten wel geduld hebben. Wel waren er weer 5 zeehonden die op de rotsen lagen. De kleine pinguins, 30 cm hoog, kwamen in kleine groepjes aangespoeld en hobbelden over de rotsen naar hun nachtverblijven, door mensen gemaakte holletjes in heuvels, een soort hobbit-woninkjes eigenlijk. Er is hier een grote groep pinguins en ze lopen ’s avonds ook gewoon op straat en slapen ook wel onder verlaten oude gebouwen. Wij hebben er zo’n 50 gezien en het was heel grappig, ze lopen zo leuk met hun vleugeltjes te wapperen alsof ze het Happy-dansje doen. Helaas mochten we ze niet filmen en fotograferen. Al weer een lange leuke dag gehad!