Week 8 26-02-2015 t/m 28-02-2015

Donderdag 26 februari ; Vannacht had het wat geregend, vanmorgen was het bewolkt maar nog wel warm. We hebben van ons gebakken eitjes genoten met veel kaketoes om ons heen, ze vlogen op en af en maakten een vreselijk kabaal, overal lagen witte veertjes en pluisjes van hen. Toen we het dorp Gundagai uit reden, zijn we nog even naar de look-out geweest. Daar was mooi te zien hoe de rivier kronkelt en we hadden een mooi gezicht op de bruggen. In 1852 is er een enorme vloed geweest en de rivier Murrumbidgee stroomde over het kleine stadje, meer dan een derde van de 250 inwoners verdronk en 71 gebouwen gingen verloren. Enkele mannen van de oorspronkelijke stam, de Wiradjuri, werden helden omdat ze velen gered hadden. Later is de stad op een veiliger plek weer opgebouwd. We zijn verder gereden door een heuvelachtig gebied, gele heuvels, groene bomen, er waren wat kreekjes en we hebben een emoe gezien. In Holbrook hebben we geluncht, daar lag een grote onderzeer op het land. Holbrook is de naam van de luitenant die de onderzeeer, type B11 bestuurde, hij was een held omdat hij een vijandelijk schip heeft laten zinken en zelf veilig was terug gekeerd uit een gevaarlijk gebied met mjnenvelden onder water. Bij Albury zijn we naar de stuwdam gaan kijken, bij Lake Hume en de Murrayriver. Ondertussen reden we de staat Victoria in en hier waren erg veel mooie groene heuvels. We zijn door gereden tot Wangaratta. Het was inmiddels erg warm. We hebben het stadje bezocht en hebben mooie gebouwen gezien. Daarna hebben we van een mooie warme zomeravond genoten. Ook hier weer de geluiden van de kaketoes, parrots en kookaburra’s. het was om half negen donker, maar nog wel 25 graden! We hebben hier een possum op de camping gezien, deze was erg tam en we hebben hem goed kunnen filmen.

Vrijdag 27 februari; De dag begon goed, warm en onbewolkt. Vandaag rijden we de Great Alpine Road, door de bergen, we zien wel hoe ver we komen. Het eerste stuk was mooi heuvelachtig koeien in alle kleuren bij elkaar, veel wijngaarden, mooie dorpjes, kleurige tuintjes. Ook was er veel fruitteelt en waren er noten- en olijfbomen. Opeen kwamen we langs “The Red Stag”,een Emoe- en Deerfarm, tevens restaurant in het Mount Buffalo Nature Park en we besloten daar een kop koffie te gaan drinken. Het was een ritje de heuvels in en we waren verrast door de prachtige ligging van deze grote farm. Er waren veel emoes, struisvogels, herten, hindes, kippen en (baby)geitjes. We hebben ervan genoten deze dieren te bekijken. De emoes en struisvogels daagden elkaar uit, liepen elkaar achterna en wisten elkaar ook flink te raken. Na deze pauze reden we een stukje verder en namen we de afslag naar Mt. Buffalo. Als je die helemaal uit reed, had je boven op de berg een 360 graden uitzicht, stond in onze reisgids. Het was ruim een uur rijden omhoog en onderweg hebben we nog een wandeling gemaakt naar de waterval van Eurobin, hagedisjes gezien en parrots. Uiteindelijk kwamen we op een onverharde weg , veel grote rotsblokken en hier zijn we voorzichtig over heen gegaan en aan het einde hiervan was er nog een klim van een half uur over een steil rotspad. Maar dan had je ook een uitzicht en was je wel boven op de top van de 1725 meter hoge berg “The Horn”. De hele weg weer terug gereden en het was al aan het einde van de middag. Jos wilde nog wel een stukje verder dus reden we de bergpas op. Toen waren er natuurlijk geen campings meer te vinden, dan moet je gewoon door. Het werd een beetje naar toen we ook nog eens bosbranden zagen, 3 naast elkaar! Doordat we zigzag reden, was het niet duidelijk of wij er van af of juist er naar toe zouden gaan. Op de radio hoorden we geen berichten en andere auto’s reden ook gewoon door. We gingen helemaal omhoog de bergen in, langs een skigebied en zagen grote stukken bos met dode bomen en bomen die zwart zagen van een eerdere bosbrand. Inmiddels was het schemerachtig en opeens zag ik een kangoeroe aan de kant van de weg. We waren er al voorbij en zijn weer terug gereden, we zagen er 3 wegspringen en verderop zaten er nog 2. Mijn dag kon niet meer stuk! In Omeo vonden we een camping en hoorden we een kookaburro. Misschien krijgen we die morgen nog te zien? Op de camping hoorden we dat de bosbranden die we gezien hebben , gecontroleerde branden waren. Dat doen ze expres om stukken bos weg te branden. In geval van een echte brand is deze makkelijker te stoppen.

Zaterdag 28 februari; Vanmorgen wel kookaburra’s gehoord maar niet gezien. Wel veel motorrijders op deze camping. Vanaf Omeo vervolgden we onze rit over de Great Alpine Road. We zaten nog steeds erg hoog inde bergen. Het was groen, heuvelachtig en we zagen geen kale takken of dood bos meer. Op een mooi uitzichtpunt hebben we koffie gemaakt. Er volgden nog veel kronkelwegen, omhoog en omlaag door de bossen en langs kronkelige kreekjes. De route eindigde bij Bairnsdale, vlak bij de kust. Hier was een groot gebied met meren, stranden en schiereilanden. We vonden een mooi plekje voor de lunch aan een strandje bij Paynesville waar veel watersport te zien was en ook veel watervogels. Jos had een App op zijn telefoon met campings en we vonden een mooi gelegen camping die “Hollandse Landing” heette. We zijn er naar toe gereden, in een uitgestorven gebied, vlak en winderig, het leek wel of we in Nederland terecht kwamen. De camping was niet veel bijzonders, eentje voor watersport overnachtingen, dus zijn we weer terug gereden en kwamen in Sale. Daar nog wat boodschapjes kunnen doen. Het spetterde een beetje maar het droogde gelijk weer op. We hebben lekker tot laat buiten kunnen zitten.