Week 5 van 10-02-2015 tot 14-02-2015

Dinsdag 10 februari; Vandaag rijden we vanaf de oostkust het binnenland weer in en we zien de bergen met hun sneeuwtoppen al liggen. Het was een heldere dag, zonnig en onbewolkt. Onderweg enkele roofvogels gezien, zij eten de resten op van de platgereden possums. Mooie huizen gezien van whitestone en we kwamen langs wijngaarden en fruitbomen. Er werd weer veel gesproeid en we zagen weer veel koeien en schaapjes. We reden langs meren en stuwdammen, hier wordt een groot deel van de elektrische energie geleverd. Bij Lake Pukaki hadden we een schitterend uitzicht op de Mount Cook. Het meer had een prachtig blauwe kleur dat veroorzaakt werd door het gruis dat de gletsjers mee voeren. De kleur leek op de kleur van de trouwjurk van Myrna! Lake Punaki is een uitloper van de Tasmangletsjer. We zijn doorgereden tot een camping aan Lake Tekapo, nog zo’n mooi gletsjermeer. Hier hebben we voor morgen een helicoptervlucht kunnen bespreken en we hebben een stuk gewandeld. We kwamen bij een mooi klein kerkje, de Church of the good Chepherd. Het voorraam van de kerk is een mooie omlijsting voor een prachtig gezicht op het meer en de bergen. Je kunt haast geen foto maken waar geen Aziaat op staat, ze zijn overal! Ook op de campings tref je veel Aziaten. Ik had nog nooit eerder Aziaten op een camping gezien! We hebben nog een wasje gedraaid en lekker van het mooie weer genoten.

Woensdag 11 februari; Vannacht was het niet zo koud meer en vanmorgen was de lucht strak blauw en zonnig. We hadden ons aangemeld bij het bureautje van de helicopter en nog tijd voor een kop koffie. Ik vond het best spannend! Nog maar een keer naar de wc, dan hoef ik straks tenminste niet. We reden naar het plaatsje waar het plateau was van de helicopter en kregen daar, samen met nog 4 passagiers (2 uit Wales en 2 Aziaten) uitleg over de veiligheid. We mochten geen tassen mee. Ik mocht voorin zitten. We kregen koptelefoons op, zodat de piloot kon vertellen wat we zagen. Daar gingen we, het was geweldig, fantastisch, adembenemend, geen woorden voor, zo gaaf! Eerst vlogen we over de rivierbeddingen, de meren en omhoog naar de hoogste berg. We vlogen langs de top van de Mount Cook naar de Frans-Josef gletsjer en de Fox gletsjer. Je kon de Tasmanzee aan de westkant zien. We vlogen over de bergen en maakten spectaculaire draaiingen. We zagen berghutjes, wandelaars en een lawine. Het is niet te filmen, je ziet zoveel! We zijn op de sneeuw geland zodat we mooie foto’s konden maken van de bergtoppen. De vlucht duurde een uur, maar het was zo voorbij! Ik had nog veel langer willen vliegen! Hierna nog een poos helemaal in de wolken van deze ervaring. We besloten nog naar de Mount Cook te rijden, een mooie rit langs de meren en de omgeving waar we zojuist over gevlogen waren. Onderweg lag er een camper op zijn kant en er stonden ambulances en politie bij, dat is wel schrikken zeg! In het plaatsje Mount Cook was niet veel te beleven, een paar simpele campings voor wandelaars. Je kon ook niet verder.Wij wilden daar niet blijven en zijn weer helemaal terug gereden langs de gletsjermeren naar een camping in Fairlie, een leuk stadje. Hier hebben we fish en chips gegeten en genoten van een mooie avond en mooie herinneringen. Het was weer een heldere avond met veel sterren.

Donderdag 12 februari; Weer een prachtige heldere, warme, zonnige, wolkeloze dag. Vandaag gaan we richting Arthur’s Pass, die we morgen willen bezoeken. We zien wel hoe ver we komen en waar we een camping kunnen vinden. We reden een stuk over vlak land, met links de bergen. Lange rechte saaie wegen met grote lappen grond voor akkerbouw en veeteelt. Je ziet hier regelmatig zwarte, bruine, gevlekte en lichte koeien door elkaar in de wei staan, een soort van multiculti-koeien eigenlijk. De boeren waren aan het dorsen en er werd veel gesproeid, met sproei-installaties van wel honderden meters lang! De rivierbeddingen stonden nagenoeg droog. Het werd weer wat heuvelachtiger en bij de Rakaia Gorge en de Rakaia rivier hadden we een mooi uitzichtpunt om een paar foto’s te kunnen maken. We kwamen uit in Springfield, vlak voor de route naar Arthur’s Pass. Hier hebben we een simpele camping gevonden. De beheerder was een vreemd mannetje met maar een been. Hij strompelde met krukken over het terrein. Het kantoortje was een rommelige tent en daar woonde hij ook. Hij had een kat die precies op onze Katja leek. We zijn nog even naar het dorpje gelopen, langs een snelstromend beekje waar snelle vissen in zwommen. Het treinstation, tevens informatiebureau was uitgestorven. De reis van Christchurch aan de oostkust naar Greymouth aan de westkust, de TransAlpinetrein, moet spectaculair zijn, dwars door de bergen. Maar hij gaat maar een keer per dag, anders hadden we graag en stukje mee gereist. Wij hebben vanavond lekker een magnetron maaltijd gebruikt en naar Lord of the Rings gekeken. Weer een onbewolkte sterrenhemel, het lijkt wel of er hier veel meer sterren zijn dan in Nederland.

Vrijdag 13 februari; We vertrokken uit Springfield richting Greymouth, de weg over de bergpas, Arthur’s Pass genoemd. We passeerden een ski-gebied, het was een prachtig gezicht, de bergen met wat bewolking. De delen waar het wat vlakker was, werd bewerkt voor akkerbouw en overal liepen schapen en koeien. Bij Castle Hill lagen enorme kalksteenformaties en hier hebben we een wandeling naar toe gemaakt. Ook hier weer veel Aziatische toeristen. We passeerden enkele mooie meren en een grote kampeerplaats waar een grote groep fietsers bivakkeerden, het leek erop dat er een coast-to-coast fietsevenement zou plaatsvinden. In Arthur’s Pass Village hebben we wat gegeten en enkele uren gewandeld door het bos, omhoog en omlaag, veel trappen. We hebben daar ook de Devil’s Punchbowl Waterfall gezien. Daarna gingen we op zoek naar Jacksons, daar moest een camping zijn. Onderweg nog leuke uitzichtpunten gezien en een fraai viaduct. Morgen op de terugweg komen we er weer langs en dan zullen we stoppen voor foto’s. De camping was mooi, de beheerder vriendelijk en we hebben lekker van de zon genoten, helaas wel weer sandflies! We hadden hier geen internetbereik, wel een prima keuken waar we een heerlijke maaltijd hebben bereid. Daarna nog samen een bushwandeling gemaakt in het donker, met zaklantaarns, naar de waterval en de glowworms. Dat was best spannend! Op de camping liepen weka’s, die lijken op kiwi’s, maar ook op kippen. We hoorden in het bos wel de bekende kiwi-geluiden, de roep van het mannetje en het antwoord van het vrouwtje. Het was vannacht warm en iets bewolkt.

Zaterdag 14 februari; Vandaag was het licht bewolkt en we gaan de weg weer terug, nu richting Christchurch. Aan de west kant van de pas zijn de bergen groen door de bebossing itt de oost kant van de pas waar het droger is en de bergen kaler zijn. Bij Otira was een stukje van de weg overkapt, waarover een waterval door een soort regenpijp over de weg werd geloosd. De Otira Gorge is erg mooi en er was een kunstig viaduct over gebouwd. Toen we bij de LookOut stonden, waren daar heel veel Kea’s, nieuwsgierige vogels die zo op je dak springen en de rubber sponningen van je ruiten stuk vreten. Bij Cave Stream hebben we geluncht en wilden we de grotten bezichtigen. Er stond dat je warme kleding aan moest en dat je een zaklantaarn nodig had. Nou wij waren er klaar voor! Toen we bij de ingang van de grot waren, bleek dat je dus door het koude water moest. Je kwam tot je middel in het water en moest kruipend door de gangen! Nou had ik weinig conditie en nog pijn in de spieren van het klimmen en trappenlopen van gisteren, dus ik zag hier maar van af! Jos had het wel willen doen als hij zijn duikpak mee had. We hebben wel staan kijken naar al die dappere jonge mensen die met blote benen het koude water in gingen. De omgeving hier was prachtig! Wij gingen weer verder en toen we bijna bij Christcurch waren, zagen we voor het eerst een weiland met varkens. Ze hadden allemaal puntige houten hokjes gemaakt voor die beesten. Omdat we nog wel wat tijd hadden, zijn we naar Akaroa gegaan, een leuk havenplaatsje op het schiereiland bij Christchurch. Het was een hele mooie rit er naar toe en morgen willen we hier ook nog blijven.